Wieś Łopatki jest bardzo stara, liczy około 600 lat. Od najdawniejszych lat w pobliżu wsi rozciągały się olbrzymie dobra należące do dworu. Wszelkie prace we dworze wykonywali mieszkańcy Łopatek. W tym czasie wieś liczyła zaledwie 9 domów. Budowane były z gliny, bali i kamieni. W izbach mieszkalnych nie było podłóg. Mieszkało w nich po kilka rodzin. Posiadłości dworskie sięgały rzeki Końska. Właściciel majątku postanowił stworzyć olbrzymie stawy rybne. Pomagali mu mieszkańcy Łopatek. Była to bardzo ciężka praca i trwała kilka lat. Ślady stawów i grobli zachowały się do chwili obecnej. Przed drugą wojną światową jeden z gospodarzy uprawiając ziemie na omawianych groblach, wyorał z ziemi szczelnie zakrytą butelkę. Okazało się, że znajduje się w niej zapisana trudnym do odczytania charakterem pisma kartka. Butelkę przyniesiono do szkoły, skąd nauczycielka Stefania Jędrysiak przesłała ją do Warszawy. Po jakimś czasie dostarczono z Warszawy do szkoły list z informacją, że na owej kartce jeden z robotników trudy sypania grobli przy stawach rybnych. Łopatkami sypano piasek do worków, a następnie noszono go na plecach usypując groble. Ludzie cały dzień pracowali bez wytchnienia. Nie otrzymali żadnego posiłku. Ekonom przynaglał do pracy bijąc zarówno mężczyzn jak i kobiety. Z chwilą, gdy zmieniły się stosunki gospodarcze, olbrzymi majątek został rozdzielony. Każdy z chłopów otrzymał kawałek ziemi, na której wybudowała nędzną, przeważnie glinianą chatę.

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć w galerii.